تا به حال شده لازم باشد به کسی لبخند بزنی ولی از درون عذاب بکشی؟ نه مجاز باشی عذاب را به شادمانی و نه لبخند را به اندوه تبدیل کنی؟ که تبدیل هر کدام به دیگری گناه باشد؟
یک دقیقه؟ یک ساعت؟ یک روز؟ سه روز؟
تا به حال شده این یکی یکی نباشد و جمعیتی باشند و چند روز در این حالت باشی؟
نشدی دیگه!
سلام!
هیچی همینطوری!
راستش خواستم حالی ازتان بپرسم؟ و خبری ازتان بگیرم؟ هم جویای حیات مادیتان و هم جویای حیات معنویتان شوم که آیا هنوز برقرار هست؟
نفس میآید و میرود؟
حال نفستان چطور است؟ هنوز عصیانگر است؟
نکند انسانیتتان به باد رفته باشد؟ نکند صداقت و راستیتان خدشهدار شده باشد؟
خدا را که از یاد نبردهاید؟ نکند با خدا دچار سوءتفاهم شده باشید؟
هنوز مثل همیشه سرتان شلوغ است؟
نکند زمین خورده باشید؟
راستی کمک نیاز دارید؟ باری دارید که از دوشتان بر دارم؟
من که سرم شلوغ است....
حال ما خوب است ولی تو باور نکن!